De eerste lesweek..

De eerste schooldagen zijn achter de rug, ik heb nu een beeld over de school, over de Engelse lessen en over het niveau van de leerlingen. In Thailand worden de leerlingen niet in richtingen ingedeeld maar per leeftijd en niveaugroep. De niveaugroepen gaan van 1 tot en met 8, waar 1 goed is en 8 zeer zwak. Om in groep 1 ingedeeld te worden, moeten de ouders van de leerlingen geld betalen aan de school. In ruil krijgen ze extra begeleiding en gaan ze met de leerkrachten op taalkamp (zoals het kamp tijdens ons eerste weekend), op die manier is hun kennis van de taal en van de andere vakken uiteraard beter.

Qua organisatie van de lessen is er op onze school, toch zeker voor het vak Engels, nog wat werk. De leerkrachten Engels communiceren niet over de leerinhouden, elke leerkracht kiest dus zelf wat hij geeft in welk jaar. Er is geen leerplan en als de leerlingen na het zesde jaar naar een universiteit willen gaan moeten ze een test afleggen: de O-Test. Voor ze de test afleggen, krijgen de leerlingen in spoedtempo bijlessen van allerlei vakken..

Tijdens deze week heb ik kunnen samenwerken met enkele leerkrachten die lesgeven in alle leerjaren. Sommige leerkrachten bereiden 1 les voor en geven deze les in hun klassen van het eerste tot en met het zesde jaar en in alle niveaugroepen. Dat is zeer gemakkelijk voor de leerkrachten, maar de leerlingen leren niet op hun niveau. Andere leerkrachten spreken tijdens de les meer Thai dan Engels en de klassen die twee uur Engels krijgen, krijgen deze uren van twee verschillende leerkrachten die elk doen wat ze willen.. Maar goed, ik heb me geamuseerd tijdens de eerste lessen. Mijn naam in Thailand is sinds maandag trouwens “Niel”, Nele lukt echt niet, dus het is Niel geworden.

Elke schooldag begint om stipt 8.00u. De leerlingen zijn dan al lang op school want elke leerling heeft een “job” op school. De ene leerling moet planten water geven, de andere leerling moet vegen, opruimen,.. Als om 8.00u het belsignaal gaat (een geluid waarbij ik moest denken aan de bel van een ijsjesverkoper), verzamelen alle leerlingen op een groot plein op school. Ze zitten perfect op rijtjes met hun mooi uniform aan (een witte blouse met blauw plooirokje voor de meisjes en een wit hemd met beige short voor de jongens) klaar om te luisteren naar de vele speeches. P’Nie is de onderdirecteur van de school, hij begint met de eerste speech, daarna wordt de vlag gehesen en wordt er gebeden voor Boeddha. Op maandag werden Sam en ik voorgesteld, ook wij hebben een speech gegeven (een korte voorstelling en een dankwoord). Nadien wordt er een Engels woord voorgesteld. Een soort “woord van de dag”, dat woord wordt gebruikt in een dialoog en op die manier moeten alle 1500 leerlingen het woord begrijpen.. Om de ceremonie af te sluiten neemt de directeur het woord..

Wat ons opvalt tijdens de ceremonie is dat er tussen de leerlingen een leerkracht rondloopt met een schaar. Hij controleert de lengte van het haar van de leerlingen en als het te lang is, of niet recht, dan knipt hij er gewoon een stuk af. Een andere leerkracht gaat rond met een stok, als de nagels niet verzorgd zijn krijgt de leerling een tik op de handen. Volgens een van de leerkrachten op school is de stok een symbool en worden de leerlingen niet echt hard geslagen. Veel Thaise leerkrachten zijn ook tegen het gebruik van een stok, maar de leerkracht die hem wil gebruiken, die mag.   

De school op zich is zeer groot, ze bestaat uit een vijftal gebouwen, een kleine tempel, een winkeltje, een eetzaal (in openlucht), sportpleinen, vijvers en uiteraard veel palmbomen en prachtige exotische bloemen.. Tijdens de middagpauze staan er ook kraampjes met vers fruit, een soort ijsthee, lekkere ijsjes,..

De klaslokalen zijn zeer groot, dat moet ook wel want in sommige klassen zitten er wel veertig leerlingen. Er zit geen glas in de ramen en ook de deur staat altijd open (wat zorgt voor veel lawaai in de klas en enorm veel afleiding). Er hangen ventilatoren op het plafond en er hangt een witbord aan de muur. De leerlingen hebben een stoel en banken waar ze materiaal in kunnen steken wel ontbreekt er soms een leuning of een tafelblad. 

De Engelse les..

Leerlingen (staan recht): Good morning teacher.

Leerkracht: Good morning students, how are you today?

Leerlingen: I’m fine thank you. How are you?

Leerkracht: I’m fine too, thank you. Sit down please.

Leerlingen: Thank you teacher.

Deze zinnen kennen de leerlingen uit het hoofd. De rest van de communicatie is wat moeilijker, de meeste leerlingen zijn zeer verlegen, enkel de leerlingen uit groep 1 durven vragen stellen en begrijpen me goed zonder dat de leerkracht moet vertalen in het Thai.

Tijdens de middagpauze (de eerste en enige pauze per dag) eet ik samen met enkele leerkrachten. Zij brengen van thuis wat eten mee, zetten alles op tafel en iedereen eet van alles een beetje. De tweede dag heb ik ook wat eten meegebracht: verse watermeloen, gekocht op een kraampje op school (smaakt heerlijk na een portie rijst).  

Als je als leerkracht een springuur hebt, blijf je gewoon op school. Op donderdag bijvoorbeeld geef ik deze week 1 uur les, toch moet ik de hele dag op school aanwezig zijn. Iedereen moet trouwens toestemming vragen om de school vroeger te mogen verlaten. Dus elke leerkracht is op school van +/-07.30u tot +/-17.00u (ook op woensdag). Het zijn dus lange dagen, zeker in deze hitte, maar het is de moeite waard vooral de leerlingen zou ik nu al niet meer kunnen missen, elke leerling zegt hallo, wenst ons een fijne dag, ze lachen, zwaaien, daar word je écht goedgezind van, van die stralende gezichtjes.

Vorige week was het trouwens Valentijn. In Thailand wordt dat echt gevierd! De leerlingen komen met rozen naar school, de leerkrachten brengen chocolade mee, sommige leerlingen hebben zelfs een grote knuffelbeer bij.. Ook wij hebben snoepjes en chocolade gekregen van de leerlingen en leerkrachten, twee leerlingen hebben me zelfs een roos gegeven! 

Conclusie na 1 week Thailand: Isaan is een prachtig deel van Thailand. Prachtige natuur (je moet oppassen voor de buffels op straat), authentieke huizen, ongelooflijk vriendelijke mensen, een heerlijk weertje, zeer lekker eten (soms wel wat te veel rijst),.. Ik weet nu al dat ik hier nog een schitterende tijd zal beleven..

Een zonnige zalige zondag..

Dankzij de vermoeidheid heb ik heerlijk geslapen. Als ontbijt stond er, rarara.. rijst op het menu, een stevige maaltijd om de dag goed te beginnen. Onze gastheer nodigt ons uit voor een ritje in ons dorp Lamduan. We rijden langs onze toekomstige school Suraphinpittaya. De school bestaat uit een vijftal lange gebouwen, een kleine tempel, een winkeltje, een sportplein, en heel veel kleine parkjes met prachtige planten en bomen. Een paradijs om les te geven.

Op de school zijn veel leerlingen aanwezig, ze maken muziek, zitten onder een palmboom te praten of ze zitten in een klaslokaal. Na deze wandeling op school rijden we verder. P’Nie toont ons twee tempels en de “winkelstraat”. In deze straat vind je langs de weg allemaal kraampjes met eten. Ze verkopen allemaal hetzelfde dus je kunt kiezen waar je je eten koopt..

Na de rondrit beginnen Sam en ik aan een wandeling door ons dorpje. We wandelen eerst naar de Zuidtempel. Een prachtige tempel op een groot plein waar vele kleine bijgebouwtjes staan. De mensen die aanwezig zijn op het plein bestuderen ons van kop tot teen. Een man uit het gezelschap stapt op ons af en begint in vloeiend Engels een gesprek met ons. De andere mensen komen rond ons staan en de man moet alles vertalen wat zij willen weten over ons, de farang. We worden uitgenodigd om te blijven eten en zonder nadenken zeggen we “ja”. We vragen uiteraard of het echt geen probleem is, maar de mensen willen ons er graag bij.

We eten in een van de bijgebouwen van de tempel, de monniken hebben net gedaan met eten en nu is het aan de mensen die het eten naar de tempel hebben gebracht. We nemen plaats op de grond op een geweven kokosmat. Iedereen komt rond ons zitten en we beginnen te eten. Na de maaltijd komen er enkele vrouwen dicht bij ons zitten want ze willen met ons op de foto. In Thailand is het een hele eer om met een leraar op de foto te staan, een leerkracht krijgt hier heel veel respect.

Nadien neemt de man ons mee naar de hoofdmonnik. Het was een heel vriendelijke man en hij heeft ons gezegend en heel veel geluk gewenst tijdens ons verblijf in Thailand. Dit was een fijne ervaring. De vriendschap die wij krijgen en de oprechte interesse die de Thaise mensen in ons hebben is hartverwarmend.

Na de wandeling kregen we in het huis een verse kokosnoot. De vrouw des huizes gaat de kokosnoot te lijf met een machete, steekt er een rietje in en wij kunnen heerlijk genieten..

Ons eerste weekend..

Om 6 uur ’s morgens loopt de wekker af, na een korte nacht op een wel zeer hard bed (houten bed met daarop een zeer dunne matras) maken we ons klaar voor het taalkamp.

Het kamp werd niet op de school georganiseerd, maar op een apart domein. Ik vond het er prachtig. Vijvers met waterlelies, palmbomen en houten hutjes boven het water,..

Tijdens de beginceremonie moesten we ons voorstellen en de leerlingen probeerden onze namen uit te spreken, Sam vormde niet echt een probleem, maar Nele werd, zoals in elk land buiten België en Nederland “Neel”, “Niel” en zelfs “Nielie”.

Sam en ik hebben de opdracht gekregen om 1 activiteit voor te bereiden. Ik heb gekozen voor “Who is it”. De leerlingen werkten zeer goed mee, ze moesten wel wennen aan ons accent, want ze zijn het Thais-Engels van de leerkrachten gewoon en als farang of vreemdeling val je echt op tussen de Thaise leerkrachten. Veel leerlingen zijn verlegen om Engels te spreken en het niveauverschil is enorm. Maar ik amuseer mij met de leerlingen en de leerkrachten. Als avondactiviteit zingen en dansen de leerlingen, zowel Engelse liedjes als Thaise liedjes. Rond 21.00u gaan de leerlingen slapen. Ik deel mijn kamer met 6 leerkrachten, hun Thais gesprek kan ik niet volgen, maar af en toe spreekt een leerkracht me aan omdat ze veel willen weten over België en het leven daar. ’s Morgens zijn er geen extra activiteiten meer. De leerlingen zingen en dansen liedjes met Thaise studenten van de lerarenopleiding. Op de slotceremonie hebben de leerlingen een lied gezongen voor alle leerkrachten, ze doen dit uit dankbaarheid en respect. Ik vond dit een zeer aangrijpend moment. De leerlingen hebben heel veel respect voor de leerkrachten, hierdoor krijg ik nog meer zin om met de lessen te beginnen.

Na het kamp rijden Sam en ik mee met P’Mook naar Surin. We gaan er enkele rokken kopen, want in een broek mag een vrouw geen lesgeven op de school. Nadien zijn we met P’Mook gaan eten om haar te bedanken voor de hulp. Op de menukaart in The Bowl stond een Engelse vertaling van de gerechten. Het is spaghetti met pepersaus geworden, voor mij was het zeer spicy maar de verfrissende aardbeienmilkshake erna zorgde voor verfrissing.

’s Avonds heb ik de gastvrouw geholpen tijdens het wokken, terwijl Sam meneer P’Nie helpt met barbecueën. Mevrouw P’Pen spreekt geen Engels, maar met gebaren lukt het wel. Ik heb een voor mij onbekende groente gewokt, het was zeer lekker, vooral de kruiden en de sausjes die ik bij de wok moest maakten het gerecht af. Na het eten lezen we nog even in een boek in de woonkamer, maar na de lange reis en het kamp zijn we uitgeput dus zeggen we slaap”zacht” tegen ons gastgezin.