zaterdag 5 mei 2012

Welkom in Cambodja!

Het is zondag 6 mei, in België ligt iedereen nog in bed maar ik heb al hard gewerkt! Samen met Sam heb ik de was gedaan. Volgens Europese normen is dat niet zwaar werken, maar als je alles met de hand moet doen, ben je toch een uurtje zoet. In het zonnetje, onder de palmbomen, hangen nu onze kleren te wapperen..

Als ontbijt hebben we vandaag een soepje met zeewier gekregen. De smaak was vreselijk en ik ben plots heel fier op mezelf dat ik nog niet alle speculaas uit België heb opgegeten. Tijdens het ontbijt was ik in een voetbalmagazine aan het bladeren, geheel vrijwillig, en kijk eens wat ik ontdekt heb in de Thaise pers..
Suarez die de Gouden Schoen heeft gewonnen!
Dat is al eventjes geleden, maar ik vond het toch leuk om dat in een Thais magazine te zien..

Gisteren hebben we wel een uitstap gemaakt. We zijn met z’n drietjes ongeveer 30 minuten naar het buitenland gegaan, namelijk naar Cambodja. Ons visum zou vervallen op 7 mei, dus we hadden weer een stempel nodig. Aan de grens stonden er zeer veel auto’s en busjes maar er waren geen mensen te bespeuren en al snel werd ons duidelijk waarom. In Thailand is gokken verboden, daarom hebben de slimme Cambodjaanse ondernemers drie grote casino’s gebouwd vlak over de grens! Maar echt, grote casino’s. Ik ben in één van de casino’s binnengeweest, niet om te gokken maar voor een sanitaire stop, en het krioelde er van de Thai, jong en oud. Ik denk niet dat we in België zo’n grote casino’s hebben maar ik ben blij dat ik het toch eens met eigen ogen heb kunnen zien. ‘k Vind het persoonlijk wel een rare hobby voor de Thai uit deze streek. Isaan is een zeer arm gebied en toch zitten er honderden mensen met hun geld te spelen. Waarschijnlijk hopen ze op een beetje geluk..

De ingang van een van de casino's.
Binnen moest ik meteen mijn fototoestel afgeven..
Welkom in Cambodja!! (Toch voor 30 minuten..)

Nadat we onze stempels gekregen hebben én we veel te veel betaald hebben voor onze papieren, geld dat je meteen in de zakken van de loketbediende ziet verdwijnen, mogen we weer in Thailand verblijven. Twee militairen bestuderen ons visum nog even, al lijkt het meer op een vleeskeuring, maar hoe dan ook, we zijn goedgekeurd en we zijn weer welkom. We mogen blijven tot en met twee augustus, maar geen nood, we komen in juni naar huis.

Nadien zijn we naar de grote grensmarkt geweest. Een zeer grote markt waar je werkelijk alles kan kopen. Meubels, kledij, schoenen, handtassen, camera’s, gsm’s, eten, auto-onderdelen, plastieken borden, tassen en bestek (waar alle Thai en de restaurants gebruik van maken), knuffelberen, tapijten, gordijnen,.. Deze markt is niet te vergelijken met de grootste markt van Thailand in Bangkok, dat was een markt vol souvenirs, speciaal voor toeristen. Het enige gemeenschappelijke zijn de vele namaakproducten.

Een uur en een chocolate-ice later, rijden we terug naar ons dorpje. Genieten we van een rustige avond en beseffen we dat er weer een week voorbij is gevlogen..

Om af te sluiten nog een kort bericht voor mijn papa. Op de markt heb ik kunnen weerstaan aan de vele schoenen die er stonden, wel ben ik nu in het bezit van een nieuwe handtas, hoe dat is gebeurd, weet ik zelf niet meer..               

vrijdag 4 mei 2012

Spelletjes spelen, lezen, knutselen.. English Camp in Lamduan!

De eerste vier dagen van ons kamp zijn achter de rug, nog één dag te gaan namelijk volgende week donderdag. De afgelopen dagen waren leuk, maar omdat we slechts zeven leerlingen hebben, is de sfeer toch helemaal anders dan op de school van Sally. De leerlingen zijn zeer lief en vriendelijk, zelfs de enige jongen in het gezelschap werkt goed mee en doet zijn best! Het niveau van deze leerlingen ligt ook enigszins hoger. We vermoeden dat het komt door de fulltime aanwezigheid van een Engelse leerkracht. Elke klas wordt minstens één uur per week door haar begeleid en enkele gelukkige klassen krijgen ook Sam of mij over de vloer. We vinden het jammer dat we slechts vijf dagen kamp kunnen geven maar omdat het niveau hoger ligt, kunnen we toch veel activiteiten doen zoals we ze hebben gepland.

Een groot verschil met Sally’s school is de begeleiding. Onze begeleidster is gisteren vergeten dat ook wij eten tijdens de middagpauze, er is nog geen enkele leerkracht komen kijken, we zorgen voor ons eigen materiaal en als we dan vragen om iets te voorzien, bijvoorbeeld gekleurd papier, dat trouwens in overvloed aanwezig is op de school, dan lijkt het alsof we het onmogelijke vragen. Op Sally’s school in Prasat bleven de leerkrachten ook nooit lang kijken, maar ze kwamen wel foto’s nemen, vragen aan de leerlingen of ze het leuk vonden, ze bekeken onze werkblaadjes,.. Nu hebben we het gevoel dat het de leerkrachten helemaal niet interesseert, dat we een ideale vervanging zijn zodat ze zelf iets anders kunnen doen. Maar goed, de leerlingen leren bij en ze hebben het naar hun zin.

Vandaag hebben we kort herhaald wat de leerlingen deze week geleerd hebben. Het is een groot verschil met de school in Prasat. De leerlingen kunnen de klok nog lezen, ze kunnen goede zinnen formuleren en ze hebben zonder voorbeeldzinnen gesproken over hun drie favoriete objecten. In de namiddag mochten de leerlingen knutselen en dat vinden ze super. De leerlingen zijn zo creatief, ik ben fier op hun creaties en ik kijk uit naar de afgewerkte boekjes over ons kamp.

Geniet van jullie weekend in België! We zullen wat zon opsturen want 38°C hebben we echt niet nodig hoor.. Sturen jullie een fris windje?

dinsdag 1 mei 2012

English Camp II

Het is vandaag 1 mei, dus in België zitten jullie allemaal een dagje thuis. Voor de verandering hebben wij geen dag vrij, we zijn gestart met ons tweede Engels kamp. We geven ons kamp in Surappinpitthaya, de school waar Sam en ik lesgegeven hebben de eerste drie weken. We zijn dus terug in ons dorpje Lamduan waar we verblijven bij ons allereerste gastgezin. Het is leuk dat we ons gastgezin al kennen, op die manier zijn we na vijf minuten weer geïnstalleerd op ons gezellige kamertje! Over de hardheid van het bed hoor je mij niet meer klagen, dat zijn we na drie maanden al gewoon.

Het kamp is wel slecht geregeld. De datum is verschillende keren veranderd en het resultaat is dat we slechts vijf dagen kamp kunnen geven. We selecteren uit ons eindwerk de meest interessante onderwerpen om onze 5 dagen te vullen maar we vinden het heel jammer dat we geen twee volle weken kunnen geven, in Prasat hebben we echt genoten van het kamp en de leerlingen gingen er zeer snel vooruit!

Ons lokaal is vreselijk vuil en enkele leerlingen moeten snel even vegen en de tafels aan de kant schuiven. We hebben een projector om mee te werken en vier ventilatoren om het lokaal fris te houden.

Om half tien kunnen we eindelijk starten, er zijn twaalf leerlingen maar daarvan zijn er twee die mysterieus verdwijnen na een halfuurtje. Blijkbaar waren dat leerlingen die zullen starten in het eerste middelbaar. De indruk van drie farangs die alleen Engels spreken was blijkbaar net iets te groot..

Naast de leerlingen is ook meneer Chumnum aanwezig, de presentator van het radioprogramma. Hij is heel tevreden over ons werk en hij heeft gevraagd of hij ons materiaal en onze spelletjes mag gebruiken tijdens zijn lessen in het ziekenhuis.

De eerste dag van het kamp is goed verlopen. Het niveau van de leerlingen ligt net iets hoger dan in Prasat maar ik ben zeker dat we ook hen verder kunnen helpen evolueren.