Bangkok hel? Neen! De universiteit hel? Ja!

Het is woensdag 4 april, onze vierde dag op de universiteit. Na een les bijwonen op maandag hebben nog niets gedaan. Gisteren hebben we onze planning gekregen (om 7.45u kregen we telefoon dat we niet om 8.30u verwacht worden, maar pas om 13u) en het ziet er naar uit een saaie maand te worden. We moeten slechts 10 dagen naar de universiteit, al de andere dagen hebben we vrij. Klinkt leuk maar dat is het niet als er niets te beleven valt.

Morgen moeten we een dagje lesgeven en de lesonderwerpen die we moeten geven zijn: the article en nouns. Eenvoudige onderwerpen, maar niet eenvoudig om er 5,5u les over te geven. Maar goed als echte Belgische leerkrachten zorgen we voor een goede voorbereiding. Onze 4 studenten zijn studenten die een tekort hadden voor Engels, ze krijgen nu 3 leerkrachten om hen enkele bijlessen te geven. Ze zullen dus zeer actief moeten meewerken..

Vanavond gaan we naar de supermarkt met Pi Nok “speelgoed” kopen! Ik kijk er naar uit..

Het is nu 19.30 en deze middag was ik dolgelukkig dat we naar Surin gingen winkelen, helaas is dit gevoel nu volledig anders. De leerkracht die ons zou meenemen heeft op de laatste minuut laten weten dat ze niet kan en dat ze het de hele week te druk zal hebben om met ons op stap te gaan. We hebben fietsjes gekregen, maar dat zijn echt geen fietsen waar je 5 km op kan fietsen. We voelen ons echt achtergelaten want hier is niets te doen en het kan ook niemand wat schelen. We zijn dus zeer erg teleurgesteld in de Thaise leerkracht die ons zou begeleiden hier aan de universiteit.

We zijn dan maar zelf op zoek gegaan naar een bus die ons naar Surin kon brengen. We hebben een bus gevonden en we hebben in een winkel een voetbal en een berg snoep en koeken gekocht (die laatste zijn om de frustraties weg te eten). Als we terugkomen op de universiteit begint het te regenen, te bliksemen en te donderen.. We gaan op zoek naar een restaurantje om iets te eten maar door het onweer is alles gesloten. We trekken ons dan maar terug naar onze kamer, Sam sluipt deze keer mee in ons gebouw om een boterhammetje te eten. Het is gezellig maar het is nog niet gedaan met ons “geluk”. Plots valt overal de elektriciteit uit. Hier zit ik ondertussen bijna een uur in het donker. Binnen 15 minuten is de batterij van mijn laptop plat en heb ik dus geen idee wat te doen.. Oh ja, tijdens het schrijven van de vorige zin heb ik een kakkerlak vermoord. Door de regen zullen de insecten een weg naar binnen zoeken, maar onze slaapkamer is geen hotel voor grote vieze beesten..

Ik neem nu afscheid en ik laat jullie snel weten hoe het hier verder verloopt op de universiteit. Ik hou nog steeds van Thailand maar AAAaaaah de universiteit is ****!!!!