Een eerste keer afscheid nemen..

Onze laatste lesweek zit er bijna op! Ik heb enorm genoten van het lesgeven en ik moet toegeven dat ik al heel wat leerlingen zal missen.

Mijn lieve klasje 1/3.

"De Lijn" - Met zo'n busje rijden wij ook naar Surin -
Na school passeren er tientallen om
alle leerlingen zonder scooter naar huis te brengen.

Deze week ben ik samen met P’Mook en Sam naar het ziekenhuis geweest voor een document voor onze werkvergunning. Het was een groot ziekenhuis, zonder ramen in de meeste delen en de eerste “onderzoekjes” met verschillende verpleegsters doe je in een grote ruimte waar iedereen zit.. We werden van de ene wachtplaats naar de andere gestuurd, maar na lang wachten hebben we onze nodige stempels gekregen.

Op maandag was er in ons dorpje een parade van de scholen. Elke school had een praalwagen gemaakt en de jongens en meisjes droegen traditionele kledij. De laatste reïncarnatie van Boeddha werd hiermee gevierd. De parade ging tot aan de Zuidtempel en daar werden de offers: geld en eten, aan de monniken gegeven.

De parade in het hartje van Lamduan.

Aankomst aan de Zuidtempel.

Woensdagmiddag waren Sam en ik, samen met de andere leerkrachten van onze school, voor lunch uitgenodigd op een typisch Khmer huwelijk. Iedereen uit de buurt wordt dan uitgenodigd om te komen eten. Het feest duurt normaal enkele dagen, er is de ceremonie, een feest bij de bruid thuis, een feest bij de bruidegom thuis en nog een eindceremonie met avondfeest. Elke gast kreeg na de lunch een geschenk mee naar huis: een zakje met daarin een fles frisdrank en zakjes met rijst en vissoep.. Na de lunch moesten we uiteraard terug naar school, maar ik vond het toch een fijne ervaring.

De lessen zijn deze week heel goed verlopen, de leerlingen kennen me nu al beter en ze hebben meer vertrouwen om Engels te praten. Ook tijdens de pauze komen de leerlingen nu naar me om een gesprek te voeren. De leerlingen zijn zo lief en vriendelijk, ik ga hen missen en ik ben blij dat ik hen begin mei zal terug zien.

Leerlingen die ik zou kunnen opeten, zo lief zijn ze!

Sam en ik tussen onze collega's. Naast mij staat Mercedes, een Engelse leerkracht
die nu al meer dan een jaar in Thailand werkt.

Een weekend dat ons naar sneeuw doet verlangen..

Ons weekend is weer voorbij en het was gloeiend heet. Op vrijdagavond waren Sam en ik uitgenodigd bij P’Thania, een vriendelijke leerkracht Engels die ons wil voorstellen aan haar zussen. Als geschenkje hebben we een verse ananas en draakfruit gekocht. P’Thania woont in het armere deel van Lamduan, maar ik vind haar huis prachtig. Een houten paalwoning met beneden een keuken onder een golfplatendak. Op weg naar het huis werden we voorgesteld aan een tante, een nicht en de grootmoeder. Allemaal mensen die zeer benieuwd waren naar ons, de farangs. Aan tafel kregen we als hapje een bord met gefrituurde vliegen aangeboden met een heerlijk dipsausje. Ik zet mijn verstand op nul, neem een vlieg, dop met het hoofdje in de bloedrode saus en ik eet ze op. Het smaakte een beetje naar chips en het was ook zeer knapperig. Ik heb een paar vliegen opgegeten, maar daarna heb ik vriendelijk bedankt.

Knapperige vliegen en op de achtergrond draakfruit.

Mijn eerste vlieg..

Als hoofdgerecht kregen we een portie bruine rijst en de keuze uit verschillende kleine gerechtjes zoals op school. Er staat ook een vissoep op tafel waarin mieren zitten. P’Thania ziet mij kijken en denkt waarschijnlijk dat ik zin heb in die soep en ze geeft me een lekkere portie mierensoep, excuseer, ik bedoel vissoep. Uit beleefdheid heb ik het opgegeten, met veel rijst en veel water. Van de mieren smaak je absoluut niets, maar waarom doen ze die er dan in? Of waarom mixen ze de soep niet? Zou toch smakelijker zijn voor mij, de farang. Als dessert eten we een heerlijke banaan met kokos pudding/cake. Sam en ik hebben geholpen met de bereiding en het werd klaargemaakt in de nieuwe stoomkoker van P’Thania (zie vorige bericht). Het was heerlijk!

P'Thania (links), haar zus (midden) en Sam.

  

De zussen van P’Thainia waren ook heel vriendelijk, zij en het nichtje, dat op bezoek is want ze woont in San Diego in de Verenigde Staten, spreken zeer goed Engels. Een van de zussen neemt ons mee naar haar huis en stelt ons onderweg voor aan enkele neven, een politieagent en nog enkele anderen. Ook nu is iedereen zeer vriendelijk en krijgen we overal eten en drinken aangeboden. We genieten van verse sojamelk, nootjes en gedroogde vruchten terwijl een schoonzus vlees klaarmaakt om de volgende dag in de zon te drogen. Het ruikt heerlijk, maar ik kan me niet voorstellen hoe vlees smaakt dat 1 dag in de zon heeft gelegen.

Zaterdag: vlucht naar Phuket en Bangkok boeken!!

Op zaterdag gaan we naar Surin om onze vluchten te boeken. Sam drinkt er een heerlijke hete thee op deze warme dag (hij had Ice Tea besteld, maar ik denk dat de ober een foutje gemaakt heeft). We wandelen een beetje rond en in een grote boekenwinkel vind ik een Kuifjestrip in het Thai, die kan ik niet laten liggen! We gaan terug naar het bakkertje om daar onze vluchten te boeken.

Het weekend was zo warm dat ik van de gastvrouw een parasol gekregen heb,
zelfs een frisse Pepsi smaakt nu..

Zondag was het véél te warm om iets te doen. We hebben een korte wandeling gemaakt naar een tempel in ons dorp, maar na 20 minuten waren we uitgeput door de hitte. We hebben de hele dag voor de ventilator gezeten en liters water gedronken.. Op het menu stonden ’s avonds noodles, het was dus een klein beetje feest..

 

Rustplaats voor de monnik.

De tempel.

Bijgebouw in de tuin van de tempel.

Een greep uit het leven van een Thaise leerkracht..

De tweede lesweek zit erop en ik heb nu een goed beeld over het schoolleven in Thailand. Ik heb jullie al verteld over de dagindeling, maar echt intensief is het niet voor een leerkracht in Thailand. Ik zal de feiten

even op een rijtje zetten:

Een zeer lange speech tijdens de ochtendceremonie.

De leerlingen luisteren naar de speech,
ondertussen wordt de lengte van het haar en de netheid van de handen gecontroleerd..

Onder leiding van een klein orkest zingen de leerlingen een lied,
ze staan nu stokstijf met de armen naast hun lichaam.

Een dag uit het leven van een Thaise leerkracht:

Rond kwart voor acht kom je naar school om de leerlingen hun taak te controleren (zie vorige berichten).

Daarna neem je een bamboestok en ga je naar de ochtendceremonie. Daar controleer je of de leerlingen het lied voor de koning uit volle borst meezingen, zo niet geef je hen straf (een hele namiddag het lied voor de koning zingen). Om half negen begint de les, maar in Thailand heb je nog even de tijd om iets te gaan drinken, je les voor te bereiden of gewoon wat te zitten op een bankje. Als echte Thaise leerkracht moet je trouwens niet gewoon naar de klas stappen, maar slenteren en uiteraard kom je in elke les 20 minuten te laat. Klasmanagement is hier niet nodig, je mept met je boek of met je stok (niet alle Thaise leerkrachten!) . Verder volg je gewoon het handboek en uiteraard communiceer je niet met je collega’s over de lesonderwerpen. Er is trouwens wel een leerplan in Thailand, maar het wordt gewoon niet gevolgd. De leerkrachten geven wat ze willen en vóór de O-test (een staatsexamen) wordt afgenomen, in het derde en het zesde middelbaar, krijgen de leerlingen in spoedtempo bijlessen van al hun vakken. Er zijn zelfs mensen voor opgeleid om die bijlessen te geven, die gaan van school naar school om de bijlessen te geven. Die lessen verlopen niet individueel maar in een grote zaal waar de leerlingen noteren wat er wordt gezegd.

Lunch! Mai pet 'kap khoen ka' (niet pikant voor mij a.u.b.)

Tijdens de lunchpauze is het wel gezellig, soms komt er zelfs een verkoper een product voorstellen. Zo kwam er deze week iemand een stoomkoker voorstellen, hij heeft hardgekookte eitjes klaargemaakt en muffins! De muffins waren goed, maar die van mijn zus kan niemand overtreffen (zusje, je weet wat te doen tegen 6 juni..)! Tien leerkrachten hebben zo’n stoomkoker gekocht, en hij kost 3500 Baht (zo’n 75 euro, wat zeer duur is als je weet dat het gemiddelde maandloon ongeveer 300 euro is). In de namiddag gaan de lessen gewoon verder, om 13u start het lesuur, maar zoals je ondertussen weet is dat effectief pas rond 13.20u.  

Nu klink ik misschien een beetje negatief, maar er zijn ook leerkrachten die echt hun best doen. Ze gaan op tijd naar de klas, hebben een leuke les gemaakt, ze gebruiken geen stok enz. Zelf geniet ik enorm van het lesgeven, de leerlingen zijn super en daarom denk ik dat als de leerkrachten hun werkwijze zouden aanpassen (Engels spreken, communiceren met de collega’s, niet doceren,..) ze veel meer met de leerlingen zouden kunnen bereiken.

Ook heb ik twee lessen kunnen observeren van een Thaise stagiaire, een vriendelijke jongedame die in haar voorlaatste jaar van haar opleiding zit. In Thailand duurt de lerarenopleiding trouwens 5 jaar. Tijdens deze lessen werd slechts 10% van de tijd Engels gesproken door de leerkracht. De leerlingen hebben niets moeten doen, tenzij je het overschrijven van het bord meetelt. De stagiaire kan haar klas niet onder controle houden en ze gebruikt zelfs even een stok. Ik heb haar gezegd dat die stok helemaal niet werkt, dat de leerlingen haar zelfs uitdagen om de stok te gebruiken. Maar ik denk niet dat ze mij begrepen heeft. Ik vind het persoonlijk heel jammer dat zo een jonge leerkracht, een stagiaire eigenlijk, al naar de stok grijpt. Als we naar de universiteit gaan, ga ik toch eens informatie vragen over de lessen vakdidactiek en opvoedkunde..

Winkeltje op school

De laatste lesweek is nu begonnen en ik hoop dat ik toch enkele leerlingen en misschien zelfs enkele leerkrachten iets heb kunnen bijbrengen. Volgend schooljaar ontmoet ik de leerlingen opnieuw, ik ben benieuwd hoe de start van het nieuwe schooljaar zal verlopen. Maar eerst ga ik met Sally en Sam op vakantie! De vluchten zijn geboekt. Op 3 maart vertrekken we richting Phuket en van daaruit gaan we het zuiden verkennen en op 12 maart vliegen we naar Bangkok om de stad onveilig te maken!