donderdag 1 maart 2012

Een eerste keer afscheid nemen..

Onze laatste lesweek zit er bijna op! Ik heb enorm genoten van het lesgeven en ik moet toegeven dat ik al heel wat leerlingen zal missen.

Mijn lieve klasje 1/3.

"De Lijn" - Met zo'n busje rijden wij ook naar Surin -
Na school passeren er tientallen om
alle leerlingen zonder scooter naar huis te brengen.

Deze week ben ik samen met P’Mook en Sam naar het ziekenhuis geweest voor een document voor onze werkvergunning. Het was een groot ziekenhuis, zonder ramen in de meeste delen en de eerste “onderzoekjes” met verschillende verpleegsters doe je in een grote ruimte waar iedereen zit.. We werden van de ene wachtplaats naar de andere gestuurd, maar na lang wachten hebben we onze nodige stempels gekregen.

Op maandag was er in ons dorpje een parade van de scholen. Elke school had een praalwagen gemaakt en de jongens en meisjes droegen traditionele kledij. De laatste reïncarnatie van Boeddha werd hiermee gevierd. De parade ging tot aan de Zuidtempel en daar werden de offers: geld en eten, aan de monniken gegeven.

De parade in het hartje van Lamduan.


Aankomst aan de Zuidtempel.

Woensdagmiddag waren Sam en ik, samen met de andere leerkrachten van onze school, voor lunch uitgenodigd op een typisch Khmer huwelijk. Iedereen uit de buurt wordt dan uitgenodigd om te komen eten. Het feest duurt normaal enkele dagen, er is de ceremonie, een feest bij de bruid thuis, een feest bij de bruidegom thuis en nog een eindceremonie met avondfeest. Elke gast kreeg na de lunch een geschenk mee naar huis: een zakje met daarin een fles frisdrank en zakjes met rijst en vissoep.. Na de lunch moesten we uiteraard terug naar school, maar ik vond het toch een fijne ervaring.

De lessen zijn deze week heel goed verlopen, de leerlingen kennen me nu al beter en ze hebben meer vertrouwen om Engels te praten. Ook tijdens de pauze komen de leerlingen nu naar me om een gesprek te voeren. De leerlingen zijn zo lief en vriendelijk, ik ga hen missen en ik ben blij dat ik hen begin mei zal terug zien.
Leerlingen die ik zou kunnen opeten, zo lief zijn ze!
Sam en ik tussen onze collega's. Naast mij staat Mercedes, een Engelse leerkracht
die nu al meer dan een jaar in Thailand werkt.

4 opmerkingen:

  1. Hallo nele naar een trouwfeest geweest lees ik weeral wat cultuur en ervaring rijker.natuurlijk zul je de leerlingen missen zien er echt lief uit,wel allemaal hetzelfde kapsel precies hè je moet ze maar uit elkaar kunnen houden vind ik ha ha ha als je me volgende week niet hoort nele lukt het me niet vanop de boot te sturen zullen wel zien.............dikke knuffel voor u en Sam van mij en lucxxxxxxxxxxxxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat klopt van het haar. Op school mag het haar van de meisjes maar net tot onder hun oren komen. Anders knippen ze het op school.. Jongens moeten kortgeschoren zijn, al laten sommige jongens een froefroe staan en scheren ze de rest kort.. Zeer raar en lelijk, maar dat is smaak zeker..

      Geniet van jullie reis!!

      xxxxxx

      Verwijderen
  2. Alle de jongens een froufrou wel raar hè.Is jullie valies al gepakt?Zal wel zeker hè hier in het België landje weeral grijs weer Tom is mama plu haar appartement aan het schilderen dan zitten ze weer eens proper hè je ziet nele bij ons loopt alles zijn normale gangetje .zo exotisch zoals bij jullie is het hier niet zen geniet maar goe en trek maar veel foto dan kunnen we weer van je blog genieten dikke dikke knuffels voor u en sammeke xxxxxxxxxxxxxxxxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. hoy nele weeral leuke foto's ! hoe jullie die meisjes uit elkaar houden ! voor mij lijken ze allen hetzelfde ! geniet van jullie vakantie ! grtjs van ons

    BeantwoordenVerwijderen